60. پاییز آمده نه اینکه اینجا هم موریزان شود که !

دیشب یکی ‌از بدتریـن اتفاق های‌ ِ زندگی ‌ام را چشیدم !

من ِ عاشق ِ‌ سینه چاک ِ موهای‌ ِ تا کمر بلندم، گیر کردم میان ِ تصمیم ـَم !

آخر هم 10 سانت کوتاه ـِشان کردم و با هر صدای‌ ِ قرچ ِ قیچی اشک ریختم :(

آن هم به اصرار ِ مامان و به دست ِ خودش !

اما چه کنم که برای ِ حفظش باید این 10 سانت که برای‌ ِ خودم 10 متر بود، کوتاه میشد.

از دیشب تا به الآن یک افسردگی ِ عجیبی گرفته ام. که کاش قیچی سمت ِ موهایم نمی‌ رفت...

مامان میگوید اگر همینطور بشینی و فکرش را بکنی بقیه اش هم بر فنا می رود :(

دکتر گفت حرص ، استرس ، اعصاب ِ خراب ، فکر ِ زیاد ، غذای ِ کم ، دلیل ِ به این وضع افتادن ِ موهاست.

حالا من هرچه با خودم حساب می کنم می بینم کل ِ زندگی ِ من همین هاست !

بعد تازه بقول ِ مامان دل ـَم هم میخواهد که موهایم سالم و سرحال و مثل ِ همیشه باشد !

 

+خدایا میشود این زمان ِ بلند شدن ِ دوباره ی ِ موهایم، ســــریــع بگذرد ؟!