250 . وسط شهر ...

روز و شبم شبیه هیچ چیزی نیست
خدایا من از این دریای ِ حکمتت
از این نامهربانی ِ روزگارمان
خسته ام
رنجیده ام
دل شکسته ام
اینقدر رنج و سختی
این امتحان به این بزرگی
چندسال صبر
خدایا ؛ چقدر ؟؟؟
من بنده ی ِ توام ...
صبور نیستم ...
زود رنجم ...
شکننده ام ...
پر از غصه ام ...
بی طاقت ِ دیدن ِ غمم ...
کی شادی ؟
کی لبخند ؟
کی خوشبختی ؟
کی آرامش ؟
کی ' او ' ؟
میخواهم مرحم درد هایش باشم فقط *