257. آری شود ، ولیک به خون جگر شود

چه جوانانی!
 اسماعیل ، می‌بینی؟  چه جوانانی!
بسیاری‌شان هنوز صورت عشق را بر سینه نفشرده‌اند
و موهای صورت پسرها هنوز درنیامده.
و دخترها را می‌بینی؟
چه پاهای لطیفی دارند !
جنگ است ، اینجا هم جنگ است اسماعیل !
گریه نکن !
فریاد نکن !
دهنش را ببندید ،
قوانین را به هم زده است!


📍 آه از این روزهای ِ تاریک ، از آرزوهای ِ خفته ، از صداهای ِ خفه شده ، از استعدادهای ِ نهفته ...
غمگینم ، مثل ِ مادری که تمام ِ بچه هایش را در جنگ از دست داده 😔
که هرنفسی میرود فرزند ِ این خاک است ، فرزند ِ این دیار ِ خسته . کِی شود آرامش ؟ کِی شود خوشی و سرزندگی ؟ حق ما این نیست ، همیشه به غم ، همیشه به آه . دلخوشم فقط به امیدی که این روزها مُدام انگیزه ام می دهد. برای ِ روزهای ِ خوب ، برای ِ فرزندانمان ، برای ِ شادی هایی که ما نداشتیم و میخواهیم آنها داشته باشند . برای ِ تجربه هایی که ما نتوانستیم انجام دهیم و آنها باید انجام دهند...

256 . ای حال ِ نامعلوم ، آروم باش آروووم

این روزا همه جا نا آرومه . مثل ِ حال ِ دلامون اکثر مواقع ...

ولی مطمئنم از اینم میگذریم . به سلامت و با حال ِ خوش . با رضایت مندی از شرایط . که ما همیشه مردم ِ روزای سخت بودیم . همون مردم مهربون با دلای قد ِ دریا . میگذریم و آخر سر گریه شوق سر میدیم 😊

بگذریم از حرفا ، تیکه ها و بعضاً رفتارایی که نشون میدیم و طرف مقابل رنجور میشه . بنظر من از اصلی ترین موردای ِ زندگی براساس انسانیت ، احترام و صداقت بوده همیشه . به همدیگه احترام نشون بدیم حتی اگه نظر طرف ِ مقابل ، موافق ِ ما نباشه. ما مکمل ِ همدیگه هستیم تو این اجتماع، نه مالک و صاحب اختیار طرف.

خود ِ خدا تو قرآن میگه اجبار نیست، چرا ما به زور و اجبار نظرمون رو به طرف ِ مقابل بدیم ؟ تو هر جناحی هستیم فقط و فقط احترام 👌🏻

که اگه اینجور بگذرونیم ، یکی از عالی ترین جوامع بشری رو تشکیل دادیم و حق ِ ما مردم همینه . چون هیچ کجای ِ دنیا ، اینقدر فهم ، استعداد ، خیرخواهی ، نوع دوستی و علم و تخصص ، همه باهم به مردم لقب داده نشده . ما لایق بهترینا هستیم . به امید ِ فرداهای ِ روشن ✌🏻🤗

 

 

📍 لازم بود از حال و احوال ِ این روزام کمی بنویسم و بعد برم سراغ ِ روال ِ نوشتن ِ معمولی . نمیدونم کسی اینجا سر میزنه یا نه . اما همچنان اینجا واسم یه گوشه ساکت و راحته 😌

 

📍 برای پست های ِ قبلتر ، یا سوالایی که پرسیده میشد ، آماده ی ِ نوشتنم فقط . درست به اندازه ی ِ ۴ سال 🌱