253 . خدا میداند چه کند اما نمیکند ...

رفیقی که این روزا واسه همدیگه هم دردیم هم درمون ...

بلاخره یه جا باید دلی میشکست ...

و مثل همیشه اون دل ، دل من بود ...

خوب ...  کی میدونه قصه ی ما چجوری به سر رسید ...

خدا . قسمت من همیشه تنهایی بوده . شکر ...

252 . الرحمن الرحیم ...

چند شبه نصفه شب میرم یه مسکن میخورم .. تا که اثر کنه یه ساعتی طول میکشه .. بعدش به امید اینکه به زور مسکن خوابم ببره چشمامو می بندم و فقط یجا هستم .. یجای همیشگی .. تا به فکر و ذهن و قلبم برسم وقت نماز شده .. تو تاریکی نمازمو میخونم و یه ساعتی هم سر جانماز میشینم .. روزای صبر و انتظارم دوباره از نو شروع شده و نمیدونم دعاهام کجا داره ذخیره میشه ...

بمیرم امروز مامان گفت دلم واست میسوزه که اینقدر غم تو دلت داری و هیچی نمیگی .. همه از دستم تو ناراحتی ان .. نمیدونم این وسط کی رو باید ببخشم کی رو نباید .. نه دنبال مقصرم نه هیچ چیز دیگه .. فقط دارم صبر میکنم خدا این سختی هارو بهم بده تا یه روزی حقم و از این زندگی بگیرم .. تا به چیزی که میخوام برسم و به خودم، خودش، همه ی آدمایی که تو زندگیمون اثر گذاشتن، ثابت کنم باید جنگید تا قدرت عشق رو فهمید .. از وقتی یادم میاد و تونستم دور و برم رو بشناسم فقط دنبال یچیز بودم و تا امروز هم واسش تلاش کردم .. از اینجا به بعد هم تلاش میکنم تا لجبازی ها، غرورا، کم آوردنا همش تموم بشه و جاش زحمت واسه زندگی، انگیزه و امید بیاد ..

خدایا ؛

امتحانای سخت ازمون نگیر . به زندگیامون عشق و محبت بیشتری بده ..

251 . جز خدایت ...

امشب دلم بدجور شکست .. شکست و نتیجش شد اشکای یواشکی تو حموم .. شد بغضایی که به زور قورت میدادم تا مبادا چشمام قرمز بشه و همه حالمو بفهمن .. نزاشتم بفهمن این همه دارم جون میکنم و با چه بچه بازی هایی دارم امتحان میشم ..

شدم عاطفه ی ۸ سال ِ پیش .. پنهونی و از دور میرم می بینمش .. چیزی نمیگم به نگاهی بسنده میکنم و برمیگردم .. تو مسیر سرمو میچسبونم به شیشه ی اتوبوس و زار میزنم .. مثل همون ۸ سالِ پیش هرکی تو اتوبوس حالمو می پرسه بدتر میشم و هق هق میکنم ..

منم دلم میخواد مثل خیلیا خوشبختیمو جار بزنم .. دلم میخواد روزامو زندگی کنم و با عشق نفس بکشم .. این روزا غم انگیزترین روزامه .. همه خوشحال ان .. به هرطرف سر میچرخونم یکی اونقدر تو خوشی ِ زندگیش غرقه که همون لحظه واسه درموندگی و بدحالی خودم گریم میگیره .. مثل ۸ سالِ پیش همه درگیر زندگی خودشون ان .. مثل ۸ سالِ پیش عاطفه تو این شهر تنهاست .. مثل ۸سال ِ پیش تنها همدمم خداست و اشکای نیمه شب .. مثل همون روزا کسی نگرانم نیست و بی کَسیم داره گوش عالم رو کر میکنه ..

میدونی .. ؟ اون لحظه ای که گفتی من خوشبخت ترینم چه فرقی با الآن داشتم .. ؟؟ شاداب بودم و سرحال .. از ذوق روی پاهام بند نبودم .. فضا واسه پر کشیدنم کم بود .. زیر چشمام سیاه نبود .. وزنم کم نشده بود .. آروم بودم خیلی آروم ..

این روزا این عشق با همون آتیش روز اول داره دلمو میسوزونه .. داره تا مغز استخونم گر میگیره و قلبمو تیکه پاره میکنه .. یه بار دیگه داره از نو تک تک روزا و لحظه هامو تو خودش میگیره .. و من دارم به ۸ سالِ دیگه این موقع فکر میکنم .. که تو ثابت ترین عضو این ۱۶ سال میشی و من .. حتما تا اون موقع چندباری مُردم و فقط تورو صدا زدم .....

* من آدم بی توجهی و کم محلی نیستم .. کی بودم که یاد گرفته باشم بشم .. ؟ من فقط توام ..

250 . وسط شهر ...

روز و شبم شبیه هیچ چیزی نیست
خدایا من از این دریای ِ حکمتت
از این نامهربانی ِ روزگارمان
خسته ام
رنجیده ام
دل شکسته ام
اینقدر رنج و سختی
این امتحان به این بزرگی
چندسال صبر
خدایا ؛ چقدر ؟؟؟
من بنده ی ِ توام ...
صبور نیستم ...
زود رنجم ...
شکننده ام ...
پر از غصه ام ...
بی طاقت ِ دیدن ِ غمم ...
کی شادی ؟
کی لبخند ؟
کی خوشبختی ؟
کی آرامش ؟
کی ' او ' ؟
میخواهم مرحم درد هایش باشم فقط *

249 . تو *

آوارگی که شاخ و دم نداره .

همینکه تو شلوغی ِ شهر ،

با خجالت و چشمای اشکی ازت خداحافظی میکنم

و تو اون لحظه نمیتونی منو کنار خودت نگه داری

یعنی من آواره ترین دختر شهرم ...

آواره ترین ، بدبخت ترین ، بیچاره ترین ...