131. دوست پسر نداشته ام و ندارم !

این پست براى توست فاطیما. تویى که چندوقت است روح و روان ِ دخترخاله ام را درهم کرده اى. تویى که باعث شده اى او مدام فکرهاى بیخود بکند و براى من بیست سؤالى راه بیاندازد. پس گوش ِ دلت را بچسبان به حرف هایم، که شنیده ام بدجور پى گیر شده اى ؛

سال ِ 89 ، زمانى که آدرس ِ وبم به دستت رسید، خیلى منطقى تر از الآنت رفتار مى کردى. حتى وقتى آرشیوم را پاک کردم که از نو بنویسم، تنها کسى که برایم ایمیل فرستاد و علت ِ پاک کردن ِ آرشیو را پرسید، تو بودى. من همه را به یاد دارم. ته ِ دلت قرص باشد که من لحظه اى را فراموش نکرده ام...

این روزها عاطفه همان عاطفه است، اما تو دیگر فاطیماى ِ آن روزها نیستى. به دخترخاله گفته اى من چندسال است که اسم دوست پسر را با خودم یدک مى کشم! گفته اى این را از چشم هایم خوانده اى. نمیدانم چطور از چشمان ِ من دوست پسر کشیده اى بیرون اما باید بگویم که من نه دوست پسر داشته ام و نه دارم! اگر گاهى  سخن گوى ِ جمع من مى شوم معنى اش این نیست که دوست پسر داشتن این نتیجه را دارد. من پسرها را آنطور که تو نگاه میکنى، نگاه نمیکنم. من فقط یکسرى چیزها را فهمیده ام که هرکسى دیگر هم روى ِ این کره ى ِ خاکى میتواند بفهمد ...

از دخترخاله شماره ات را نگرفتم. گفتم همانطور که این حرف ها از اینجا شروع شده بگذار همینجا هم تمام شود. دختر خوب ؛ من فقط و فقط عاشقم. همین .. برق ِ‌ چشمانم هم فقط بخاطر همان دوست داشتنى ـست که در جانم نفوذ کرده ...